Гар

Би гартай хүн

Би гаргүй хүн

Мөхөлт дайн хоёр гарыг минь

Мөчлөөр нь тасалж аваад явчисан юм

Мөрлөсөн зэвсэг цээжинд тогтохгүй

Мултарч унаад гаслан ёолсон юм

Тэгэвч би гартай хүн

Тэнгэрийн дор нартай хүн

Хоёр сайхан гарыг надад

Хонгор үрийн минь эх заяасан юм

Суманд сийчүүлсэн газрын шархыг

Суурь цагаан харшаар нөхөж

Сураггүй болсон дайны улбаагаар

Сумласан кран алхуулах гэж

Ууган хүү минь барилгачин болсон юм

Баруун гар минь тэр билээ.

Шархалсан газраа дарах гаргүй

Шаналж байсан зовлонг минь хөнгөлж

Гайт өвчнийг хүний биеэс

Гаргаж хаян,дотрыг ариусгах гэж

Удаах хүү минь мэс засалч болсон юм

Зүүн гар минь тэр билээ.

Ийм хоёр гартай болохоор

Энэхэн хорвоод газардах юмгүй

Тэнгэрт халих бүргэдийн жигүүрт ч

Тэр болгон атаархах нь үгүй

Зургаан гартай бурхны хөрөг

Зулын гэрэлд сүртэй үзэгдэвч

Зуурдаар шатсан эрвээхийг хөөрхийлж

Зонховын мутраа сунгаад ирэхгүй юм.

Хүнд заяагдсан хоёр гал л

Хүчир бүхнийг хоромхноо нугалж

Хүрэлээс эхлээд одоо хүртэлх

Хүний нийгмийг авч яваа юм

...Хурганы бэлчээрт гар минь анх

Хуйвтай шилбүүр барьсан билээ.

Хуртай тарган эмнэгин чихнээс

Хуурай дарь шиг ноцсон билээ.

Цавтай олсоор ачаа татаж

Цахдаж байгаад чангалсан билээ.

Цагийн хайрууд царцаж дарайсан

Цаваг дээврийг өргөсөн билээ.

Цагууб гаурыыд царцах дарайсан

Цаваг дээврийг өргөсөн билээ

Амраг ханийнхаа аягалж өгсөн

Цайных нь дээжийг гардсан билээ

Уран гараараа оёж өгсөн

Дээлийнх нь ханцуйг тэмтэрсэн билээ

Наадмын дэвжээнд хоёр гар минь

Начнь царвуунаас шүүрсэн билээ.

Идээ боорцог гардаж аваад

Ихээ дээш нь цацсан билээ

Тэвэр дүүрэн хултай дугарааг

Боржгин найранд гардсан билээ

Тэргүүн сарын шинийн нэгний

Боовны хэвийг дарсан билээ

Хуурын хоёр хялгасан дээгүүр

Хуруу гар минь бүжсэн билээ.

<<Сэрүүн сайхан хангай>юугаа

Сэтгэл сэргэтэл оруулсан билээ.

Эр цэргийн дуудлага аваад

Гарын үсгээ зурсан билээ.

Эмээлт морин дээр туг өргөөд

Шарын хөтлөөр давсан билээ

Цэнэгтэй буу онилж байгаад

Цэцэлсэн бай онож билээ

Гардан байлдаанд балагт дайсны

Гавал дундуур нь татсан билээ

Анддаа бол алгаа дэлгэх

Атаатандаа бол нударга зангидах

Хайртаан бол тэврэх

Харьтныг бол түлхэх

Гар шиг ачтай юм

Газар дээр чухам юу байна.

Гар шиг хүчтэй юм

Хүнд өөр юу байна

Даргын гар миний хойноос!гэж

Даллах төдийд араас нь үерлэн

Дайсны эсрэг шуургалан босож

Давшиж орохыг нь үзсэн би

Тугалган чөтгөр шиг суманд оногдож

Тулаанд шархдан урагшаа унахад

Гар нь эхэлж дэлхийг тулаад

Газарт унагаалгүй тогтоосныг нь үзсээн

Хүүгээн дайнд алдсан эхийн нулимсыг

Энэ гар арчиж өгдөг юм

Хүндэрч,зовлонд гудайсан толгойг

Энэ гар түшиж авдаг юм

Энхрий янагийнхаа ангир цээжийг

Энэ гар хайрлан тэвэрдэг юм

Элбэрэлт үрийнхээ ангаахай биеийг

Энэ гар өндөрт өргөдөг юм

Эцэг эхийнхээ алтан шарилыг

Сүүлчийн удаа түшиж явдаг юм

Эх дэлхийнхээ хөрс шороог

Алган дээрээ үнэрлэж байдаг юм.

Саласпилсын алдарт хөшөөнд энэ гарыг

Санамсаргүйгээр элгээ тэцэрснээр хийгээгүй

Гарын хийсэн гай гавьяа хоёрыг

Гараг даяар ярих гэсний нь мартаагүй

Гал утаан дундуур Гитлерийн

Галзуурч урагшаа заасан гар

Гай тотгор тарьсныг

Ганцхан хором ч мартаж болохгүй!

Ялаа хүлээчихээд өнөөх Геринг

Яргачин тахлын нүүрээ далдлан

Яажгар эрүүгээ Нюрнбургт

Яаж тулж суусны нь ч бид мартаагүй

Ямар оюун гарыг захирснаас

Ял гавья хоёрын нэгийг тэр шилнэ.

Засаг болсон тархи зарлигаа гарт буулгахдаа

Засал осол хоёрыг заавал тунгаах учиртай

Хоршоо дэлгүүрийн мөнгөнөөс гар чинь

Хувьдаа тоолж байхвий?!

Хоёр нүд хариулаад

Халаас суйлж байхвий!

Сав л хийвэл архины хундага руу

Сарвайж байдаг болчихвий!

Зав л гарвал амины юмандаа

Хөдөлж байдаг болчихвий

Шарласан хуруундаа тамхины иш зуураастай хэрнээ

Сайхан хотынхоо төлөө хүрзний иш атгахаас айдаг болчихвий

Шагнал урамшилд үсгээ зурахдаа яарах мөртлөө

Шударгуу юман дээр нэрээ бичихдээ хойрго болчихвий?!

Санамсаргүйгээр хоёр гар чинь

Цаасан дээгүүр хоосон бүү эрээчиг!

Тушаал тогтоолд гарын үсгээ зурахдаа ч

Тунгаан бодож,хүний төлөө зүтгэг!

Энэ гар та бидэнд

Эрхтэн биеийн тэнхэл болж заяахдаа

Газар дэлхийг өөрчлөх

Гайхамшгийн хоёр жигүүр болсон юм

Тарианыхаа болцыг гараараа имэрч үзнэ

Тарган иргэнийхээ сүүлийг гараараа сөхөж үзнэ

Торгоныхоо хээг гараараа илж үзнэ

Дархныхаа багажийг гараараа барьж шалгана

Тээврийн машины жолоог гараараа зална

Тэнгэрийн хөлгийн залуурыг гараараа барина

Уран зураг яруу найраг

Уянгат хөгжимийн ялдам бүтээл

Ухаанд багтамгүй тансаг бүхнийг

Урлаж өгсөнд нь гараа бахадна.

Гартай төрсний хэргээ

Гаргасан нөхдөөрөө бахархана

Гарыг нь барьж уулзаад

Дотносох сэтгэл төрнө...

Миний хоёр гар минь

Миний хоёр хүү минь

Дайнд алдсан эцгийн гар чинь

Далайх илд атгаж байсан бол

Оронд нь ургасан хоёр гар минь

Ондоон зэвсэг байх учиртай

Хээрийн хүн ялгах аргагүй

Хичнээн олон тэмдэг зураасыг

Өрөө,тасалгаа,сууц болгон

Өчнөөн тоосгоор тууз тавин

Асар уудам тэнгэрийнхээ доор

Амар дагшин жаргалын ордны

Бат цагаан өргөөг дархлан

Баруун гар минь мөрөө гарганам

Асууж ирдэггүй,айлгаж ирдэг

Аюулт өвчний үүрийг тэмтрэн

Амьд биеийн дотрыг тольдон

Ямар ч уран үйлчинтэй эгнэмгүй

Яруу мэргэн үйл урлаж

Зүрх догдлом увидас шидийг

Зүүн гар минь үзүүлж байнам

Гар гэдэг

Олдсоноо шүүрч аваад аманд хийдэг

Эрхтэн биш!

Гар гэдэг

Онгоцон дээрээс бөмбөгний товч мултлах

Эрхий биш!

Гар гэдэг

Зүрхний хийг дайнд хөөргөж

Зүхлийн тугалган мөндөр цацалдаг

Мангасын савар биш!

Гар гэдэг

Зүйлийн цэцгийг халуун зунаар тасалж

Зүйдэлгүй тэнгэрийг хага яран зүсдэг

Дайны илд биш!

Гар гэдэг

Ажлын шидээр орчлонгийн үндсийг тэтгэсэн

Арван салаа мөчиртэй

Эрдэнийн занданд мод!

Гар гэдэг

Алдрын одон болгож

Нарыг тэнгэрт дархалсан

Атомын энэ зууны начин шонхорын дэвэлт

Гар гэдэг

Нар өргөсөн орчлогийн тэнхлэг

Гар гэдэг

Надад чамд заяасан энэ биеийн тэнхэл

Гартайгаа байхад ч

Газардахгүй ээ

Амин зуулгаа ч

Алдахгүй ээ

Би гартай хүн

Би гаргүй хүн